I'll meet you at the giftshop

bonjour (nous sommes toujours dans la region francaise )
tot zover mijn frans van vandaag ....... anders moet ik teveel nadenken en mijn brein staat op dit moment op vakantie modes.
na een dag de grote indrukken van New Orléans ( ben nog steeds aan het nagenieten ) is het motto vandaag het: "terug in de tijd"
een van de dingen die ik deze vakantie perse wilde doen was een bezoek brengen aan een oude plantage en daar zijn er hier heel veel van. je kunt kiezen uit verschillende stijlen en uit de folders die ik had opgepikt moest ik een keuze maken. al had ik ze allemaal wel willen bezoeken, dat gaat gewoon niet, het zijn gewoon te veel.
voor vandaag heb ik als eerste gekozen voor de Oak Alley Plantation in St. James Parish, ongeveer een uurtje rijden vanaf New Orleans en de rit er naartoe was alleen al de moeite waard. ik probeer zoveel mogelijk van de snelweg af te blijven ( soms ontkom je er niet aan ) dus zodra het mogelijk was ben ik eraf gegaan en heb ik voor een weg binnendoor gekozen. je moet gewoon de weg langs de Mississippi volgen ( ook geen straf ) en dankzij Navi is dat ook nog eens een piece of cake. er waren onderweg wel een aantal wegwerkzaamheden maar dat leverde nauwelijks vertraging op. het weer is vandaag weer bijzonder warm en vooral vochtig maar in de auto merk je daar niets van. de rockzender galmt ook nog steeds door de speakers maar het signaal werd hoe verder ik van New Orléans vandaan was wel steeds een beetje minder, volgende zender dan maar en die was snel gevonden. ik begin steeds meer te wennen aan dat Southern accent en het lijkt of je in een scene van Steel Magnolias zit - geweldige film trouwens.
bij aankomst was ik een van de eerste bezoekers en mijn primaire indruk was overweldigend. de naam van het Frans-Caribische plantagehuis is ook heel toepasselijk want er staan op de 240 meter lange oprijlaan tientallen prachtige oude eikenbomen en ik kan je vertellen, die zijn niet gisteren geplant. de oudsten stammen uit begin 18e eeuw en dat was dus zelfs ruim voordat "the mansion" werd gebouwd tussen 1837 en 1839.
het huis is meerdere keren in verval geraakt, o.a. door de Amerikaanse burgeroorlog en slecht onderhoud in de loop der jaren maar daar was nu niets meer van te zien. op dit moment valt de plantage onder een stichting en wordt derhalve goed onderhouden.
als je voor het huis staat komt het pas binnen hoe enorm groot het is en dat gevoel wordt alleen maar sterker als je binnen bent. ik was precies op tijd want de eerste rondleiding van de dag stond op punt van beginnen en die werd gegeven door een oud school teacher. van de entree tot de zit- en slaapkamers en de keuken, ieder detail werd benadrukt ik vond het zeer interessant. vooral de authentieke meubelstukken, die in bijzonder goede staat verkeerden maakten veel indruk en je kon de mensen van vroeger en haast bij denken. zelfs alle daagse gebruiksvoorwerpen zoals prachtige serviezen en oude kledingstukken zijn bewaard gebleven.
daarna was het op naar de slave quarters ( waren allemaal replica's ) en dat is toch wel een droevig verhaal ( is nog zacht uitgedrukt ) hoe die mensen eeuwen lang hebben moeten lijden onder het bewind van een paar rijke stinkerds, in houten huisjes die in de brandende zon stonden is echt verschrikkelijk. het waren krotten zonder enige schaduw van bomen ( die op de rest van het landgoed toch in grote getalen aanwezig waren ) met meerdere families in 1 huisje waar je nu nog niet eens je konijn zou stallen. dagen van 18 uur hard labour ( dit was - is een suikerriet plantage ) 7 dagen per week, op het veld of in en rond het huis waren geen uitzondering en dan onder die ellendige condities, je moet er niet aan denken.
de guide vertelde dat het op deze plantage, in vergelijking met andere plantages nogal meeviel met de omstandigheden waaronder deze mensen moesten leven maar hoe dan ook, het blijft walgelijk.
tijd voor de lunch Southern style en dat was fried chicken, mashed potatoes, corn bread en sweet tea ( hoe zoet wil je het hebben ....... )
als dessert was er nog een stuk pecan pie ( errug lekkur ! )
tijdens de lunch raakte ik in gesprek met een aantal mensen uit Florida, erg onderhoudend, maar na een uurtje excusseerde ik mezelf want ik wilde nog een wandeling maken over het estate. de totaal 450 hectares is natuurlijk niet in 1 dag te bekijken en je mag ook niet overal komen, bovendien waren ze ook met onderhoud bezig waardoor sommige plekken ook off limit waren. niet erg, er bleef genoeg moois over om te bekijken en de foto's kunnen daar hopelijk een goed beeld van geven.
ondertussen was het bijna 16.00 uur en een tweede plantage bezoek zat er voor vandaag dus niet meer in, misschien morgen ?
heb op de valreep nog wel even een magneetje kunnen kopen in de giftshop en die was groter dan de hele bovenverdieping van de main house ....... het stikte er ook ( nu al ) van de kerstspullen maar dat is in de gemiddelde Bijenkorf ook al 2 maanden aan de gang, toch ?
klein details nog: er zijn hier meerdere films opgenomen, waaronder "Interview with a vampier" met o.a. Brad Pitt ( die lieve schat kon er ook niks aan doen dat het zo'n slechte film was ! )
de weg terug naar de parking bedacht ik me dat ik nog een motel moest zoeken voor de nacht ( en even tanken .......... was weer bijna leeg ! ) meestal kijk ik de avond van tevoren even waar ik ongeveer wil overnachten maar gisteren ben ik dat vergeten ........ dan maar door Navi laten opzoeken en die voer me al slingerend langs de machtige Mississippi via plaatsen met prachtige namen zoals Convent, Modeste, Bayou Goula en Plaquemine naar Port Allen waar ik nu ben. prima motel en weer een van de goedkopere, slechts USD 50,00 en ik heb bij aankomst gelijk even een wasje gedraaid want door de warmte ga je sneller dan normaal door je kleren heen. heb niet zoveel bij me ...... dat komt ervan als je alleen handbagage bij je hebt.
eten was weer even improviseren, een broodje is na de uitgebreide lunch van vanmiddag een noodzaak.
na deze toch wel vermoeiende dag even lekker bijkomen en eens kijken wat we morgen weer gaan doen, wordt vast weer leuk.
liefs, Laura