been there, done that !

good morning you all, vandaag was het een dag waar ik lang naar heb uitgekeken. maanden geleden heb ik al gepland om na 7,5 jaar weer op bezoek te gaan bij mijn destijds gemaakte vrienden in Gawler, SA en samen weer een bezoek te brengen aan de Mcleod's boerderij. ik had gisterenavond ( lees: zaterdag 25mrt ) al een treinkaartje gekocht en dat is maar goed ook want zondagochtend vroeg bleek het loket nog gesloten. ik was wel aan de vroege kant ( what's new ? ) maar toch, ik wilde absoluut niet te laat komen want Dal zou me om 09:30hr afhalen op het station van Gawler. voordeeltje van zo vroeg vertrekken ( trein vertrok om 07:50hr, ik zei toch dat ik veel te vroeg was ? ) is dat ik zowat de enige in de trein was wat me ook weer verbaasde maar erover nadenkend kwam ik tot de conclusie dat het wel logisch was dat de mensen die naar hun werk zouden moeten waarschijnlijk naar Adelaide toe zouden reizen en niet van Adelaide naar Gawler.............. en dat klopte ook wel want het perron aan de overkant stond wel redelijk vol. het was een ritje van ongeveer 45 minuten en ik kwam via plaatsen als Salibury, Elizabeth en Smithfield ( kan het nog Engelser ? ) om 08:45hr aan in Gawler, wederom een deja vue, heb ook geen foto's gemaakt want al was het wel een schattig stationnetje, die foto's heb ik nog van de vorige keer. de stationsrestauratie ( of wat daar voor door moest gaan dan ........... ) was al open en ik bestelde mijn dagelijke Long Jack en een muffin ........... oh nee, vandaag was het een stuk bananenbrood, ook lekker ! Dal was precies op tijd en ze had een vriendin meegenomen, Patty en zij was ook een tourguide die dus op haar vrije zondag had besloten om met ons mee te gaan. ik stel me zo voor dat Dal tegen haar heeft gezegd: "er komt een vreselijk aardige dame uit Nederland die we gaan rondleiden op the Mcleod's property en die moet je ontmoeten" of "ik heb geen zin om met dan mens uit Nederland de hele dag alleen in een auto te zitten" nou ja, zoiets dus ............. de waarheid zal ergens in het midden liggen denk ik. zowel Dal als Patty zijn beiden dames van over de 70 maar vol levensvreugde en enthousiasme over hun passie. Dal heeft ondertussen zelfs een eigen museum(pje) geopend met allerlei spullen uit de serie en dat gaat van van kleding die de acteurs in de serie hebben gedragen tot props van de set en van souvenirs tot eigen gemaakte knutselwerkjes van fan van over de hele wereld. het gaat wat ver maar wel heel leuk om te zien. en dan nog nog even wat inside information voor de "niet" fans: McLeod's Daughters" is een Australische drama serie die gaat over het wel en wee van 2 (half)zusters die elkaar na jaren en jaren weer hebben gevonden. hun vader is 30 jaar geleden een boererij gestart maar hij is nu overleden en de oudste dochter is altijd op de boerderij gebleven ( zij is in het begin van de serie heel stug en stoer ) en de jongste dochter ( zij is juist heel spontaan en bubbly ) is met haar moeder van de boerderij vertrokken toen ze een klein meisje was en nooit meer terug geweest tot de vader overleed en in zijn testament stond dat hij de boerderij aan de 2 (half)zusjes had nagelaten. ik zal jullie niet lastig vallen met verdere details maar er komen ook hele stoere mannen op hun pad ( en daar doen we het voor, toch dames ??? ) en ze beleven allerlei avonturen, leuke en minder leuke want het blijft per slot van rekening drama. de serie is al 20 jaar oud maar wordt nog met enige regelmaat herhaald op de Nederlandse televisie, toevallig nu op SBS9, maar dat ter zijde, het is je ding of niet. de tour begon bij een aantal film locaties en als je goed kijkt ( en ik werd er natuurlijk ook door de dames op gewezen ) kon je zien en merken dat de serie nog steeds een grote impact heeft op de bevolking want iedereen die in zo'n dorp een vreemdeling zoals ik voorbij zien komen koppelt dat gelijk aan de serie maar alleen maar leuke reacties hoor en natuurlijk is altijd de eerste vraag "where are you from ?" je kan er de klok op gelijk zeggen dat ze dan net de dag ervoor ook iemand uit Nederland voorbij hebben zien komen ( yeh, right ! ) om 11:00hr was het tijd voor een pauze met "morning tea" zo noemen ze een kopje koffie met een koekje en ik vraag me dan gelijk weer af "waarom noemen ze het dan geen morning coffee ?" volgende locatie was de boerderij zelf en dat is een prachtig landhuis in the middle of nowhere ( in dit gebied is je naaste buurman minimaal een uur rijden met de auto ) in de serie is het dus een cattlefarm maar in het echt is het nu een schreeuwend duur hotel met kamers vanaf AUS 1000,00 per nacht met een minimum van 2 nachten. only for the rich and famous dus .............. of mensen die een nog grotere fan van de serie zijn dan ik. we mogen helaas niet in het huis ( nu hotel ) kijken maar dat wist ik al van de vorige keer. verder mag je overal lopen of naartoe rijden en het komt allemaal heel bekend voor, zeker omdat ik de serie al meerdere keren heb gezien. Dal heeft ook contact met de acteurs en er zijn zelfs regelmatig get togethers met meet and greets maar dat moet je maar net treffen als je in de buurt bent ( ik dus nu niet ) lunch was in the Gungellan pub, die heet eigenlijk niet zo maar deze locatie werd in de serie onder deze naam gebruikt en dat hebben ze vanwege de publiciteit uiteraard maar zo geladen. ik bestelde een schnitzel maar Bert, Bert, Bert, wat had jij daar een paar jaar geleden van genoten wat het was gewoon een half varken ondergedompeld in een soort van satehsaus, echt niet normaal. ik kreeg het ook niet op en ik heb echt mijn best gedaan hoor, maar dit soort hoeveelheden zijn eigenlijk alleen geschikt voor mensen die 18 uur per dag zwaar lichamelijk werk verrichten op zo'n boerderij. de "puh-tatjes" waren ook lekker, echte aardappels tenminste en niet van die chemische troep die ze bij menig fastfood restaurant ( niet dat ik daar ooit kom ) verkopen. de dames hadden beiden "fish and chips" maar dat waren gewoon 2 compleet uit de kluiten gewassen walvissen ............ ik heb een stukje van de vis mogen proeven maar kwam al snel tot de conclusie dat de schitzel de juiste keus was geweest ( voor mij dan ) de vis was prima hoor, maar een nederlands lekkerbekje vind ik lekkerder ( of kibbeling, mmmmmmm ga ik thuis ook weer eens doen ) na de lunch was het nog naar een aantal film locaties waaronder eentje waar ze een paard in de wei hadden staan ( niet uit de serie want die zijn denk ik ondertussen als ze braaf zijn geweest allemaal wel naar de paardenhemel ) het moet niet gekker worden: ik een paard voeren en aan de foto te zien vind ik het nog leuk ook maar hij kwijlde wel vreselijk ( dat doen honden niet !!! ) de dag werd afgesloten met een "afternoon tea" dit keer wel met thee, zelfs de wereldberoemde flinterdunne cucumber sandwiches ontbraken niet en hoewel die niet te versmaden waren: doe mij maar die lekker scones met clotted cream, mijn hemel wat lekker en morgen maar weer even rustig aan doen dan maar ! om 17:00hr werd ik door de dames weer afgezet bij het station en er werd emotioneel afscheid genomen, alleen dan wel zonder de tranen. ik besefte me dat dit waarschijnlijk wel de laatste keer zou zijn dat ik hier zou komen maar dat geeft niet, ik kan thuis de serie nog kijken. het was een leuke dag en de reis terug ook want terwijl het vanmorgen nog donker was en ik dus niet veel onderweg heb kunnen zien was dat vanmiddag anders. heb altijd gezegd, met de trein reizen is zeker de moeite waard alleen een roadtrip is altijd lastiger met je bagage e.d. en ik heb het in Amerika ook wel met de bus gedaan maar ik pak dus liever de auto. rond 18:00hr stond ik weer op het station in Adelaide en restte mij nog 1 taak: nog iets te eten halen voor die avond maar aangezien ik me toch wel redelijk had volgestopt tijdens de lunch heb ik me voor het avondeten heel bescheiden opgesteld want het bleef bij een bak met vers fruit en een klein stukje cheesecake ( de calorieenteller was vandaag toch al ontploft ............ ) morgenochtend vlieg ik naar Sydney, weer een spannende dag voor de boeg dus "pls stay tuned and follow the money" ........ ik bedoel de blog. tot morgen. liefs, Laura